മരണം അന്തസ്സോടെ ആകുമ്പോൾ.!

‍

‍
ഗുരുതരമായ രോഗാവസ്ഥയും പ്രായാധിക്യവുമുള്ള ഭൂരിഭാഗം മനുഷ്യരും ഹൈടെക് മെഷീനുകളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് ജീവൻ നിലനിർത്തേണ്ട ഒരു കാലഘട്ടത്തിൽ 75 വയസ്സുകാരനായ ചെറിയാൻ ജോണിന്റെ മുൻഗണനകളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.
ആവേശത്തോടെ ആസ്വദിച്ചാണ് ജീവിതത്തിൻ്റെ ഓരോ നിമിഷവും അദ്ദേഹം മുന്നോട്ട് പോയത്. അവസാന പോരാട്ടത്തിലും അതിൽ കുറഞ്ഞ ഒന്നും അദ്ദേഹത്തിന് സ്വീകാര്യമായിരുന്നില്ല. യുവത്വത്തിലെ അതേ ആവേശത്തോടെയും പോരാട്ടവീര്യത്തോടെയും പ്രതിസന്ധികളെ നേരിടാൻ അദ്ദേഹം ഒരുക്കമായിരുന്നു.

"സമയത്തിന്റെ അളവിനേക്കാൾ എനിക്ക് പ്രധാനമാണ് എൻ്റെ ജീവിത നിലവാരം. ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുക; അതാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. എന്റെ ശരീരത്തിന് കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത മരുന്നുകൾ കഴിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ഏതാനും മാസങ്ങൾ ആയുസ്സ് നീട്ടുന്നതിനായി സസ്യാഹാരം ശീലമാക്കാനും എനിക്ക് ആഗ്രഹമില്ല".

ജോൺ അസന്നിഗ്ധമായി പറയുമായിരുന്നു.

അതിതീവ്രമായ ശ്വാസകോശാർബുദം സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ചികിത്സിക്കുന്ന ഡോക്ടറോടും, സ്വന്തം കുടുംബത്തോടും അദ്ദേഹത്തിന് സത്യസന്ധമായി മനസ്സ് തുറക്കേണ്ടി വന്നു. എല്ലാവർക്കും സാധ്യമായ ഒരു കാര്യമല്ല ഇത്. പ്രത്യേകിച്ച് ഗുരുതരാവസ്ഥയിലുള്ള രോഗികൾക്ക് ജീവൻ രക്ഷോപാധികളായ യന്ത്രങ്ങളെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരുമ്പോൾ അവർ ഒരുപാട് വേദനയും കഷ്ടപ്പാടും അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. എന്നാൽ ചികിത്സ പലപ്പോഴും നിഷ്ഫലമായി തീരുകയും ചെയ്യും.
അത് കേവലം ശാരീരികമായ വേദന മാത്രമല്ല.!
വ്യക്ത്യാധികാരത്തിനും, പ്രതാപത്തിനും, ജീവിത നിലവാരത്തിനും സംഭവിക്കുന്ന നഷ്ടവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വേദന കൂടിയാണ്.
അത് തൻ്റെ ജീവിതത്തെ അർത്ഥപൂർണ്ണമായി മാറ്റാനുള്ള അധികാരമില്ലായ്മയിൽ നിന്നോ, കഴിവില്ലായ്മയിൽ നിന്നോ ഉരുത്തിരിയുന്ന വേദന കൂടിയാണ്.

മാരകമായ അസുഖമുള്ള കേസുകളിൽ ദയാവധം സംബന്ധിച്ച നിയമങ്ങൾ ലഘൂകരിച്ച 2023 ലെ സുപ്രീം കോടതി വിധിക്ക് ശേഷം അന്തസ്സോടെ മരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ സജീവമായിട്ടുണ്ട്. അതിൻ്റെ ചുവടു പിടിച്ച്
ചികിത്സ നിരസിക്കാനുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ അവകാശത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ച് കേരളത്തിലെ ഡോക്ടർമാർ ആദ്യമായി ചർച്ച ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയതും ശ്രദ്ധേയമാണ്.
അതിലേറെ പ്രധാന്യമുള്ള സംഗതി ചുരുക്കം ചില രോഗികളെങ്കിലും ദയാവധം തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ തുടങ്ങിയെന്നതാണ്.

എറണാകുളം മെഡിക്കൽ സെന്ററിലെ മെഡിക്കൽ ഓൺകോളജിസ്റ്റ് ഡോക്ടർ അജു മാത്യു ബ്രിട്ടീഷ് മെഡിക്കൽ ജേണലിൽ (ബി.എം.ജെ) പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പഠനം പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്.

“ചികിത്സ നിരസിക്കുക വഴി ഒരു രോഗി ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുകയല്ല, മറിച്ച് ചികിത്സയിൽ ഇത്തരം സാങ്കേതിക പുരോഗതികൾ സംഭവിച്ചില്ലെങ്കിൽ നിലനിൽക്കുമായിരുന്ന പ്രകൃതിയുടെ സ്വാഭാവിക ഗതി പിന്തുടരുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്നാണ്".
"മരുന്നുകളും ഉപകരണങ്ങളും ആയുസ്സ് വർദ്ധിപ്പിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അതിൻ്റെ മറുവശം ജീവിതനിലവാരം ഗണ്യമായി കുറയുന്നു എന്നതാണ്".

"എന്റെ അമ്മ (76) കഠിനമായ ശ്വാസകോശ രോഗിയും ഹൃദ്രോഹിയുമായിരുന്നു".
"ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ നാല് തവണ അവരെ ആശുപത്രിയിലെ ഐ.സി.യുവിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു".

അമേരിക്കയിലെ ഡോക്ടർ സുധ റോയപ്പ പറയുന്നു.

ഓരോ തവണ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോഴും അമ്മയ്ക്ക് ശ്വാസം മുട്ടും, പൂർണ്ണമായ നിർജ്ജലീകരണവും അനുഭവപ്പെടുമായിരുന്നു.
അധികം താമസിയാതെ ജീവൻ രക്ഷായന്ത്രങ്ങളോട് അമ്മയ്ക്ക് താല്പര്യമില്ലാതെ വരികയും അത് നിരസിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു.
വെന്റിലേറ്റർ സൗകര്യങ്ങൾ തൻ്റെ ആരോഗ്യനില മെച്ചപ്പെടുത്തില്ലെന്നും ശാരീരിക പ്രയാസങ്ങളെ കൂടുതൽ വഷളാക്കുമെന്നും അവർ ഭയപ്പെട്ടു.

ഡോ. സുധ തുടർന്നു.

വെന്റിലേറ്റർ പിന്തുണയോടെ മരിക്കാൻ അമ്മ ആഗ്രഹിച്ചില്ല, വീട്ടിൽ തന്നെ കിടന്ന് മരണം വരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ അഭ്യർത്ഥന.
അമ്മയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളെ മാനിക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചു, പക്ഷേ സംഭവിച്ചത് അവരുടെ ആഗ്രഹത്തിന് വിപരീതമായിരുന്നു.

അമ്മയോ ഞങ്ങളോ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കാര്യമായിരുന്നില്ല ഡോക്ടർമാർ ചെയ്തത്.

ഒരു ഡോക്ടർ ആയിരുന്നിട്ടുകൂടി അമ്മയെ സഹായിക്കാൻ കഴിയാതിരുന്നത് ഡോ. സുധയെ കൂടുതൽ വേദനിപ്പിച്ചു. അത് കൂടാതെ ഡോക്ടർമാരിൽ നിന്നും ആശുപത്രി അധികൃതരിൽ നിന്നുമുള്ള വൈകാരിക സമ്മർദ്ദവും.

എന്റെ അമ്മ കഷ്ടപ്പെടുന്നത് കാണുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ മറ്റൊരു മുറിയിലേക്ക് മാറാൻ അവർ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. യു.എസിലെ ഒരു ഡോക്ടറായിട്ടും ചികിത്സിക്കാനുള്ള എല്ലാ സൗകര്യവുമുണ്ടായിട്ടും എന്റെ അമ്മയ്‌ക്ക് നൂതന ചികിത്സ ഉറപ്പാക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

"നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ അമ്മയെ ഇഷ്ടമല്ലേ.?"
അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു, ഡോ. സുധ റോയപ്പ പറയുന്നു.

എന്റെ മറ്റ് കുടുംബാംഗങ്ങളാരും ഇതുപോലെ മരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അതിന് രോഗിയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളെ എല്ലാവരും മാനിച്ചു തുടങ്ങേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകതയുണ്ട്.
ഡോക്‌ടർക്കോ കുടുംബത്തിനോ എന്താണ് വേണ്ടത് എന്നല്ല, ഒരു രോഗി എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്നതാണ് പ്രധാനം.

എന്റെ അമ്മ ഒരു സ്വതന്ത്രയായ സ്ത്രീയായിരുന്നു, എന്നാൽ അവസാനകാലത്ത് അവർക്ക് അപകർഷതാബോധവും, അപമാനവും തോന്നി. ഒരു പാലിയേറ്റീവ് കെയറോ അല്ലെങ്കിൽ വേദനയ്ക്കുള്ള ഒരു മോർഫിനോ ലഭിക്കാനുള്ള പോരാട്ടമായിരുന്നു അവരുടേത്.

ഇന്ത്യയിലേക്ക് വന്ന് തമിഴ്നാട്ടിൽ ഉടനീളം സഞ്ചരിക്കാനും തൻ്റെ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കിടാനും ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഡോ. സുധ
ഗുരുതരമായ രോഗമുള്ളവർക്ക് തീവ്രവും വിപുലവുമായ ചികിത്സയ്ക്ക് പകരം സാന്ത്വന പരിചരണം (പാലിയേറ്റീവ് കെയർ) പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും പദ്ധതിയിടുന്നു.

തിരിച്ച് ജോണിലേക്ക് വരാം..
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ ഡോക്ടറിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് പ്രധാനം.

"ഡോ.അജു മാത്യു ആവശ്യത്തിന് സമയമെടുത്ത് എൻ്റെ രോഗാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും, ലഭ്യമായ ചികിത്സാ പദ്ധതികളെക്കുറിച്ചും, അതിൻ്റെ ഫലങ്ങളെ കുറിച്ചും, ഞാൻ എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതിനെക്കുറിച്ചും എന്നോട് വിശദീകരിക്കുകയും എനിക്ക് ലഭ്യമായ ഏറ്റവും മികച്ച പരിഹാരങ്ങളെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്തു".
"ഇത് എനിക്ക് തീരുമാനമെടുക്കാൻ എളുപ്പമാക്കി".

ജോൺ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.

പാലിയേറ്റീവ് കെയർ വിദഗ്ധൻ ഡോ.എം.ആർ.രാജഗോപാലിൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ, ഇത്തരം മിക്ക കേസുകളിലും, ഡോക്ടർമാർ ജീവിതം നീട്ടി നൽകുന്ന ചികിത്സകൾക്ക് പകരം സാന്ത്വന പരിചരണം നൽകുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ഇത് ഇന്ത്യയിൽ അപൂർവമായേ സംഭവിക്കുന്നുള്ളൂ.
ഡോക്ടർമാർ മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ജീവിതത്തെ ബഹുമാനിക്കുന്നത് പോലെ മരണത്തെയും, മരണം തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള ഒരാളുടെ അവകാശത്തെയും ബഹുമാനിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്നാണ്.

"തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ കഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നതിനേക്കാൾ, അവരെ സ്നേഹത്തോടെയും സമാധാനത്തോടെയും പോകാൻ അനുവദിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് കുടുംബങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും വേണം. സമൂഹവും ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യമാണിത്".

ഡോ. രാജഗോപാൽ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

വ്യവസായിയും മനുഷ്യസ്‌നേഹിയുമായ കൊച്ചൗസെഫ് തോമസ് ചിറ്റിലപ്പിള്ളി തയ്യാറാക്കി രജിസ്റ്റർ ചെയ്ത വിൽപത്രമനുസരിച്ച്
ആജീവനാന്ത ചികിത്സ നിരസിക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ തീരുമാനം കുടുംബവും ഡോക്ടർമാരും അനുസരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തണമെന്ന് ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.

ശ്രീ ചിറ്റിലപ്പിള്ളി തുടർന്ന് പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്.

ഇതുവരെ ജീവിക്കാൻ എന്നെ സഹായിച്ച ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തോട് എനിക്ക് നന്ദിയും ബഹുമാനവും ഉണ്ട്. എന്നാൽ ഒരു നിശ്ചിത പ്രായത്തിന് ശേഷം ലാഭം മാത്രം ലക്ഷ്യമാക്കി കോർപ്പറേറ്റ് ആശുപത്രികൾ നൽകുന്ന ജീവൻരക്ഷാ നടപടിക്രമങ്ങളൊന്നും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല".

നിങ്ങൾ ശാരീരികമായും മാനസികമായും നല്ല ആരോഗ്യവാനും, നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം കുടുംബത്തെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനുള്ള ശേഷിയുമുള്ളപ്പോഴാണ് ഇത് ചെയ്യേണ്ടത്.

ഇതൊരു പുതിയ കാര്യമല്ല. പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ രോഗിയാണ് ചികിത്സയുടെ കേന്ദ്രം. എല്ലാ തീരുമാനങ്ങളും രോഗിയുടെ അറിവോടെയും സമ്മതത്തോടെയുമാണ് എടുക്കുന്നത്. എന്നാൽ ഇന്ത്യയിൽ മിക്ക കേസുകളിലും കുടുംബങ്ങളാണ് നിർണായക ഘട്ടങ്ങളിലെ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നത്. ചികിത്സ പദ്ധതികൾ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നത് പലപ്പോഴും ഡോക്ടർക്കും ബന്ധുക്കൾക്കും ഇടയിലുള്ള ചർച്ചയിലൂടെയാണ്.

എന്നാൽ പ്രശ്നങ്ങളുടെ തുടക്കം രോഗിയുമായി ഒരു വിവരവും പങ്കിടരുതെന്ന് ഡോക്ടറോട് ബന്ധുക്കൾ ആവശ്യപ്പെടുമ്പോഴാണ്. രോഗിക്ക് അവരുടെ അസുഖത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകൾ കേൾക്കാനോ കൈകാര്യം ചെയ്യാനോ കഴിയില്ലെന്ന് അവർ ഭയപ്പെടുന്നു. ചില സാഹചര്യങ്ങളിൽ രോഗിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാൾ നിഷേധങ്ങളെയൊക്കെ മറികടന്ന് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കുന്നു. ദൈവം തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ സംരക്ഷിക്കുകയും സുഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു കൊണ്ടാണ് അവരങ്ങിനെ ചെയ്യുന്നത്. ചില സമയങ്ങളിൽ കുടുംബത്തിൽ അതിനെക്കുറിച്ച് ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളും ഉയർന്നുവരാറുണ്ട്. ഭാര്യയുടെയും മക്കളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങൾ പോലും വ്യത്യസ്തമായ സന്ദർഭങ്ങളുമുണ്ട്.

"ഒരു രോഗി താൻ തേടുന്ന ചികിത്സയുടെ ഗതി തീരുമാനിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ കുടുംബാംഗങ്ങൾ അതിനോട് വളരെ പൊരുത്തപ്പെടുന്നു".
"രോഗി അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ അറിയിക്കുമ്പോൾ കുടുംബങ്ങൾ പലപ്പോഴും മറ്റൊരു വഴിക്ക് പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കില്ല ; എന്നാൽ അതേ സമയം രോഗികൾക്ക് അവരുടെ മുൻഗണനകൾ പറയാനോ തീരുമാനമെടുക്കാനോ കഴിയാതെ വരുമ്പോൾ അത് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു".

എറണാകുളം മെഡിക്കൽ സെന്ററിലെ മെഡിക്കൽ ഓങ്കോളജിസ്റ്റ് ഡോക്ടർ അജു മാത്യു പറഞ്ഞു നിർത്തി.
""'''''""""""""""""''''""""""""""""""""
Courtesy:
Times of india article.
ഓഗസ്റ്റ് 5, 2023.
By
Mrs. Preetu Nair.
Translated by Biju Omana Krishnankutty.

‍